မြန်မာနိုင်ငံ သည် အာရှတိုက် တောင်၊ မြောက်နှင့် အရှေ့တောင် အာရှတစ်လွှားမှ ဆင်းသက် ပေါက်ဖွား လာသည့် တောရိုင်း တိရိစ္ဆာန် မျိုးရင်း မျိုးစိတ်များ စုံလင် ကျက်စားနိုင်သည့် သဘာ၀ နေထိုင်စရာ ဝန်းကျင်များ ပေါကြွယ်ဝသည့် နိုင်ငံ တစ်ခုဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် စိမ်းလန်း စိုပြေသည့် သစ်တောများနှင့် မြောက်ပိုင်း ဟိမဝန္တာ တောင်တန်းများမှ မြစ်ဖျားခံ စီးဆင်းလာပြီး တောင်ဘက် ကမ်းရိုးတန်းဒေသ ဒီရေတောမြစ်များနှင့် ဘင်္ဂလား ပင်လယ်အော်တွင်း စီးဝင်သည့် ကျယ်ပြန့်သော မြစ်ဝှမ်း ကွန်ယက်များ ကြွယ်၀ စုံလင်လျက်ရှိသည်။ အရှေ့တောင် အာရှ၏ ကုန်းတွင်းပိုင်း သစ်တော ဖုံးလွှမ်းမှု စုစုပေါင်း၏ အများဆုံးအစိတ်အပိုင်းများ တည်ရှိပေါက်ရောက်ရာဒေသဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာ့ကျွန်းသစ်လက်ကျန်စုစုပေါင်း၏ ၈၀%ခန့် ရှင်သန်ပေါက်ရောက်လျက်ရှိသည်။ အင်ဒို-ပစိဖိတ်ဒေသကြီး၏ ဇီဝမျိုးစုံမျိုးကွဲ အစုံလင်ဆုံးနိုင်ငံတစ်နိုင်ငံလည်းဖြစ်သည်။  

စက်မှု ထွန်းကားမှုနှင့် လူဦးရေ ထူထပ် သိပ်သည်းမှု နည်းပါးသည့်နိုင်ငံ တစ်ခု ဖြစ်သော်လည်း ကြွယ်ဝသော သယံဇာတများ အထူးသဖြင့် ကျယ်ပြန့်သည့် သဘာ၀ သစ်တောများနှင့် စိမ့်တော ဧရိယာများသည် ရာသီဥတု ပြောင်းလဲမှုနှင့် လူသား များ၏ လုပ်ဆောင်ချက် များကြောင့် ဘေးအန္တရာယ်များနှင့် ရင်ဆိုင်နေရပြီး ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ သစ်တော ပြုန်းတီးမှုနှုန်း အမြင့်ဆုံး နိုင်ငံများအတွင်း ပါဝင်လျက်ရှိသည်။ FAO စာရင်း ဇယားများအရ မြန်မာနိုင်ငံ၏ သစ်တော ဖုံးလွှမ်း ဧရိယာသည် ၁၉၉၀ ခုနှစ်တွင် ၅၈% အထိ လျော့နည်းသွားပြီး ၂၀၁၀ ခုနှစ်တွင် ၄၇% ထိ လျော့နည်း သွားကြောင်း သိရှိရသည်။ ထို့ပြင် IUCN ၏ အနီရောင် သတိပေးအဆင့် စာရင်းအရ တောရိုင်း တိရိစ္ဆာန်နှင့် အပင်မျိုး စိတ်ပေါင်း (၂၈၂)ခုသည် မျိုးတုန်း ပျောက်ကွယ် သွားနိုင်သည့် ဘေးအန္တရာယ် များနှင့် ရင်ဆိုင် နေရလျက်ရှိသည်။ ဂေဟ စနစ်ကို ဆုတ်ယုတ် ပျက်စီးစေသည့် အကြောင်းရင်း များအတွင်း သစ်တောပြုန်းတီးမှု၊ အားနည်းသည့် စိုက်ပျိုးရေး စနစ်များ၊ တရားမဝင်အမဲလိုက်ခြင်းများ၊ သင့်လျော်မှုမရှိသည့် သတ္တုတူးဖော်ရေးနည်းလမ်းများ၊ စွမ်းအင်လိုအပ်ချက်အတွက် မြန်မာ့ သယံဇာတအရင်းအမြစ်များနှင့် စိုက်ပျိုးရေး ဆိုင်ရာ ပို့ကုန်များ၏  နိုင်ငံတကာ၏ ဝယ်လိုအားများ ပါဝင်လျက်ရှိသည်။